ของเล่นพื้นบ้าน

หลักการทางฟิสิกส์

หลักการของกำหมุนไม้ไผ่

 

                เมื่อเราดึงเชือกที่ยึดติดกับแกนกลางใบพัดจะทำให้ใบพัดหมุน เมื่อปล่อยมือ ใบพัดจะหมุนต่อเนื่องเพราะความเฉื่อย เมื่อดึงแล้วผ่อนเป็นจังหวะ ใบพัดจะเคลื่อนที่ต่อเนื่องตลอดเวลา เกิดจากโมเมนต์ความเฉื่อย นั่นก็คือ การที่วัตถุรักษาสภาพการหมุนอย่างต่อเนื่อง หลักการของกำหมุนไม้ไผ่ใช้อธิบายการปั่นจักรยานแล้วปล่อยให้ล้อหมุนเอง โดยไม่ต้องถีบ แต่จักรยานก็เคลื่อนที่ไปได้ในช่วงเวลาหนึ่งโดยไม่ต้องออกแรง

หลักการของลูกหวือ

มีโมเมนต์ความเฉื่อย เนื่องจากวัตถุจะพยายามรักษาสภาพเดิมของการหมุนเอาไว้  ดังนั้น เชือกจึงหมุนพันกลับมาเป็นเกลียวพร้อมที่จะดึงเชือกอีกครั้ง 

การหมุนของ เมล็ดลูกยาง จะมีเสียงคราง “หวือ” ๆ ๆ ๆ ตามจังหวะกระตุกเชือก เสียง “หวือ” จะดังมาก – น้อย แค่ไหน อยู่ที่ความเร็วในการหมุน + น้ำหนักของลูกยาง   เราจึงเลือกเมล็ดโต ๆ มาทำกัน เพราะมีน้ำหนัก 

หลักการของฉับโผง

คือจะสร้างแรงอัดอากาศ เมื่อสัมผัสกับลูกกระสูน (พลับพลา)จะสามารถกั้นอากาศไว้ได้ เมื่อกระสูนลูกแรกที่บรรจุเข้าไปด้านหน้ากระบอกกั้นอากาศไว้ แล้วกระสูนลูกที่สองตามหลังระหว่างลูกแรกและลูกอัดตามหลังมีอากาศอัดแน่นตามแรงดันของผู้เล่น ยิ่งดันแรง เสียงจะยิ่งดัง และไปได้ไกล หลักการนี้ จะเป็นหลักการเดียวกันกับปืนลูกซอง